ακριβως αυτο λεω. Η μανα δικαιούται να αγανακτεί με το βλαστάρι της μόνο εαν ειναι πτώμα απ τις δουλειές και τις αγγαρείες. ειναι ανήκουστο να δυσανασχετεί αν την κοψει απο διασκέδαση, μονο αν την κοψει απ το σιδέρωμα πρεπει να διαμαρτυρηθει. ναι μπιριμπα προς τι η ειρωνεία? αν αυτό την ευχαριστεί γιατι οχι, θα ήταν πιο πρέπον αν ήθελε να διαβάσει ενα βιβλίο φυσικά. θα γίνουμε κριτές και για τη διάθεση του όποιου ελάχιστου ελεύθερου χρόνου? παραξεφυγαμε απ το θεμα, μ ολα αυτα παντως κατάλαβα γιατι οι φιλες μου με παιδιά νιώθουν τοσες ενοχές οταν θελήσουν να τα αποχωριστούν για λιγο κάνοντας κατι για τον εαυτό τους. τις θεωρούσα παράλογες αλλά τελικά οι τύψεις που τους φορτώνουν ειναι πολλες.