Ξεχνάνε μάλλον όλοι αυτοί που κράζουν οτι πολύ σημαντικό για ένα παιδί, ίσως το πιο σημαντικό, είναι ο γονιός -και ιδιαίτερα η μάνα- να είναι ευτυχισμένη, χαρούμενη στη ζωή της. Χωρίς αυτό, τι να το κάνω να περνάει χρόνο με το παιδί της? Η δυστυχία και η μιζέρια θα αντανακλάται σε κάθε βλέμμα και σε κάθε κίνηση.Επίσης απορρώ...η γυναικά αυτή δεν έχει δικαιώμα να αφεθεί στα ένστικτα της, να μπερδευτεί, να κάνει λάθη? Ή το μόνο που μας διαχωρίζει από τα ζώα είναι η στεγνή λογική μας όπως πολλοί λένε σε άλλα σχόλια? Μήπως επειδή προσπαθούμε τόσο πολύ να διαχωριστούμε από τα ζώα εχούμε καταντήσει ως ανθρωπότητα έτσι όπως είμαστε?Ε ρε υποκρισία και πουριτανισμός σε αυτό το ποστ!