Σαν παιδί αρκετά χρόνια πριν, βίωσα το διαζύγιο των γονιών μου, επειδή ο πατέρας μου είχε εξωσυζυγική σχέση. Δεν θα διαχωρίσω του άντρα ή της γυναίκας, το κέρατο είναι κέρατο. Και τόσα χρόνια μετά έχω συμβιβαστεί με αυτό. Για όλες τις κυρίες όμως που τρέχουν να δικαιολογήσουν τη συγκεκριμένη πράξη (και εγώ γυναίκα είμαι) ας σκεφτούν πως θα ένιωθαν αυτές. Όσο για το αν είναι λογικό μια μητέρα να αγανακτεί με τα παιδιά της ωρισμένες στιγμές, ναι είναι. Κι εγώ όμως αγανακτούσα όταν ο πατέρας μου δεν με άντεχε επειδή του στερούσα την ώρα από τη γκόμενα. Και λυπάμαι που έχουμε φτιάξει μια κοινωνία όπου το να διαφωνείς με την απιστία είναι ψευτοπουριτανισμός αλλά το να την υποστηρίζεις είναι προχω. Και λυπάμαι που οι "υποστηρίκτριες" είναι μητέρες..