#2Ανέκαθεν οι χριστιανοί ζούσαν μέσα σε μία αντίφαση, σε ένα μπέρδεμα. Άλλα πιστεύανε, άλλα λέγανε, άλλα κάνανε (από τους ανθρώπους που κατείχαν εξουσία μέχρι τον πιο απλό χωρικό). Ίσως οι μόνοι χριστιανοί που δεν ήταν μπερδεμένοι να ήταν οι πρώτοι καθώς περίμεναν - σοβαρά - να έρθει η συντέλεια, η δευτέρα παρουσία, και τα δύο μαζί ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Με τέτοιες... ευχάριστες προσδοκίες ήταν εφικτό να είχαν νοητά θέσει τους εαυτούς τους εκτός κοινωνίας και να ζούσαν χριστιανικά. Όταν η δευτέρα παρουσία δεν ήρθε και ειδικά όταν ο χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία και οι χριστιανοί το πήρανε απόφαση ότι θα ζήσουνε μία επίγεια κοινωνική ζωή βάλανε πολύ νερό στο κρασάκι τους. Οπότε μία εξήγηση για το μπέρδεμα είναι αυτή: η χριστιανική ηθική είναι για "αγίους" όχι για ανθρώπους οπότε η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
