#6 Πολύ καλή η απάντηση της Αμπά....μου έδωσε απάντηση και εμένα σχετικά με το γιατί, δεν μπορώ να ακούσω πια, ορισμένους φίλους#7 ο δικός μου δάσκαλος στην τετάρτη δημοτικού (πρέπει να ήταν το 1979), όταν ήμασταν άτακτοι, αντάλλαζε την ώρα της γυμναστικής με μαθηματικά....ως τιμωρία.Μεγαλώσαμε θεωρώντας τα μαθηματικά, ως μπαμπούλα και ότι όσοι είχαν το προνόμιο να τους αρέσουν, ήταν εξυπνότεροι από εμάς.Επίσης πολλοί από αυτούς που είχαν κλίση προς τα μαθηματικά, τόνιζαν αυτή την "υπεροχή", που νόμιζαν ότι δικαιούντο να έχουν απέναντι σε εμάς, προσβάλλοντας είτε άμεσα είτε έμμεσα, υποτιμώντας, την δική μας ενασχόληση με τα γράμματα, θεωρώντας την ως υποδεέστερη και σαφώς πιο εύκολη. Βέβαια το γεγονός ότι δεν μπορούσαν πολλοί από αυτούς να βάλουν μία πρόταση σε σειρά η να γράψουν μια έκθεση της προκοπής, δεν απασχολούσε.Εμείς , από την άλλη, οι τριτοδεσμίτες της εποχής, ήμασταν πανευτυχείς και ενθουσιασμένοι με τις τραγωδίες μας, τις ιστορίες μας, τα ποιήματα και τους ποιητές μας, που απορούσα πραγματικά γιατί ήθελαν τόσο πολύ να υπερέχουν έναντι μας όσοι ασχολούνταν με τα θετικά μαθήματα και κυρίως με τα μαθηματικά.Έχω ακούσει άπειρα ρατσιστικά σχόλια, για την επιστήμη που ακολούθησα, νομική, μέχρι και το συμπέρασμα του Κάντ νομίζω πως είναι, ότι μόνο η φυσική και τα μαθηματικά είναι επιστήμες.(αυτό από άτομο που έβγαλε με το ζόρι το λύκειο και πήγε για δύο χρόνια στην Αγγλία, να αγοράσει μάλλον, κάτι σε πτυχίο φυσικού, όπου είναι τόσο καλός φυσικός, που σνομπάρει να κάνει ιδιαίτερα σε μαθητές και τον συντηρεί η γυναίκα του).Απορούσα λοιπόν πάντα, γιατί να απαξιώνονται οι λεγόμενες ανθρωπιστικές επιστήμες.Η απορία μου λύθηκε στη νομική, όταν κατάλαβα, ότι η μαθηματική σκέψη είναι η βάση, σε ότι και αν κάνει κανείς.Πλην όμως το απολύτως δύσκολο, είναι να τη χρησιμοποιήσεις ως λόγο και έργο.Κοινώς τα μαθηματικά ως αριθμοί και ασκήσεις, που λύναμε στο σχολείο, για τους περισσότερους καλούς εκείνης της περιόδου ήταν πιο πολύ κλίση και ενδιαφέρον, πιο πολύ ταλέντο δηλαδή, παρά αποτέλεσμα συνδυαστικής σκέψης πολλών ετερόκλητων αντικειμένων,που έπρεπε να κατανοήσει κανείς για να επιχειρηματολογήσει και καταλήξει σε λογικοφανή συμπεράσματα.Εν ολίγοις κατάλαβα, πως όσοι κόμπαζαν ότι είναι πιο έξυπνοι γιατί τα κατάφερναν καλύτερα στα μαθηματικά, απλά φθονούσαν αυτούς που τα κατάφερναν καλύτερα στο λόγο, γιατί αδυνατούσαν οι ίδιοι καταρχήν να αισθανθούν το δέος, που νοιώθαμε εμείς για τα μεγάλα κείμενα και στη συνέχεια να επεξεργαστούν ψυχικά τα νοήματα. Εννοείται πως σοβαροί άνθρωποι δεν έκαναν και δεν κάνουν τέτοιες διακρίσεις αφού γνωρίζουν, πως εν αρχή ην ο λόγος και χωρίς συγκροτημένη σκέψη, ανάλυση και κριτική ικανότητα δεν υπάρχει. Απλά οι επιστήμες του λόγου εμπεριέχουν και τα μαθηματικά.
