Mάταιη και αχρείαστη είναι η θυσία στο μυαλό ενός δυτικού ανθρώπου -και δη μεταμοντέρνου, που αδυνατεί να εικάσει τον κόσμο, έξω από την αντίληψη ότι όλα έχουν μια απτή χρησιμότητα και μετρήσιμη ανταλλακτικότητα.Ο Μισίμα ανήκει στη γενιά των πνευματικών ανθρώπων της Ιαπωνίας (μαζί και ο Καουαμπάτα), που με αυτό τον ακραίο τρόπο διαμαρτυρήθηκαν απεγνωσμένα στον βίαιο και απότομο εξαμερικανισμό της κοινωνίας τους. Αυτό το δηλώνει ρητά ο ίδιος σε πολλά κείμενά του, αλλά και στον τελευταίο λόγο που εκφώνησε στην ταράτσα του Υπουργείου Άμυνας λίγο πριν θέσει τέλος στη ζωή του. Ο δε τελευταίος λόγος δεν είχε σκοπό να γοητεύσει κανένα πλήθος, αλλά ακόμα και σήμερα θα πρέπει να μνημονεύεται ως η τελευταία απέλπιδα κραυγή απέναντι στην χυδαία εκδυτικοποίηση ενός εκ των αρχαιότερων πολιτισμών -μάλιστα, με μοναδικά αξιοσημείωτη συνέχεια μέχρι τον 20ο αιώνα. Και φυσικά, δεν πρόκειται περί "απονενοημένου διαβήματος", αλλά για μια πράξη που σχεδίαζε για καιρό -υπολογίζοντας μέχρι και τα έξοδα υπεράσπισης των ακολούθων του (είχε δημιουργήσει δικό του τάγμα εθνοφρουράς), στα δικαστήρια που θα έτρεχαν μετά την κατάληψη. Αξίζει να διαβάσει κανείς την μαρτυρία του στρατηγού και τον τρόπο που έζησετην ομηρία του και την αξιοπρέπεια της τελευταίας πράξης του μαχητή Μισίμα, που έβλεπε τον εαυτό του ως έναν από τους τελευταίους σαμουράι της Ιαπωνίας.Ακόμα και το "χαρακίρι" είναι μια στρεβλωμένη απόδοση του αρχαίου τελετουργικού εθίμου, που παραπέμπει στην αυτοκτονία και χρησιμοποιείται κυρίως από δυτικούς. Η λέξη με την οποία αναφέρονται οι Ιάπωνες είναι "seppuku", η οποία αντιστοιχεί σε ολόκληρο το τελτουργικό αφαίρεσης των εντοσθίων, και προϋποθέτει έναν ή δύο ακόλουθους στην τέλεση της όλης πράξης. Δεν είναι μια έννοια με αναφορά στο άτομο, individually.Το θέμα είναι ότι με δυο πασαλείμματα σε βιογραφικά από γλώσσες βιβλίων και γουικιπαίδεια, δεν ερμηνεύονται φαινόμενα και μορφές όπως ο Μισίμα και η δημιουργική γενιά του. Πόσο μάλλον οι πιο ιδιαίτερες εκφάνσεις του Ιαπωνικού πολιτισμού. Αντί άλλων αναφορών και πηγών, προτείνω την κατατοπιστικότατη εισαγωγή του Φώτη Τερζάκη στην ελληνική έκδοση του "Η ηθική των σαμουράι στη σύγχρονη Ιαπωνία" του Μισίμα (εκδόσεις Ερατώ) -εξαιρετικού βιβλίου σε κάθε περίπτωση.
