Πολύ ευχαριστήθηκα τη μουσική (όπως και στο cine concert του γαλ. ινστιτούτου, άλλωστε). Αλλά το κοινό ήταν ξενέρωτο όσο ανάλατες βραστές πατάτες, ακούνητοι, αλύγιστοι και δεν κατάφεραν ένα χειροκτότημα plus για encore.Αν και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία δεν θυμάμαι να έκλεισαν με την (μάλλον αδιάφορη) εκτέλεση του my generation , κάτι γαμάτα krautoσπαραλιάσματα είxε προς το τέλος, αν δεν απατώμαι. Ωραίες οι διασκευές στους cream, όμως!
