Ιόλη μου, το άρθρο σου μου θύμησε τα τελευταία 3 χρόνια της ζωής μου. Η πρώτη μου μεγάλη κρίση πανικού ήρθε μια μέρα πρίν από ενα μέγαλο ταξίδι που δεν έκανα τελικά ποτέ...Θυμάμαι το κλάμα μου και τον πόνο του ''γιατί σ'έμενα?''. Μετά από ένα ραντεβού με την ψυχολόγο μου κατάλαβα οτι δεν είμαι τρελή και πως είναι απλά ο βαθήτερος μου εαυτός που μου λέει να προσέξω κάτι. Μετά από αυτό μπήκα σε ομάδα ψυχοθεραπείας έκανα και κάποια ατομικά και 3 χρόνια μετά, σήμερα, είμαι πάρα πολύ καλύτερα εχώ μαθεί τον εαυτό μου έχω βρεί τι μου πρόκαλεί πανικούς και μάλιστα ετοιμάζομαι για εκείνο το ταξίδι που έχασα πρίν 3 χρόνια. Οτι και να λένε άσε τους και κοίτα να δυναμώσεις η ίδια. Πήγαινε σε έναν καλό ψυχολόγο που είναι ειδηκός στισ κρίσεις και μετά απο κάποιο καιρό θα αρχίσεις να είσαι καλύτερα και θα ανακουφιστείς!! και κάτι τελευταίο...Μην φοβάσε τον φόβο σου...είναι κομμάτι του εαυτού σου αγγάλιασε το αγάπησε το...:)Όλα θα πάνε καλά!!!