Το έχω επαναλάβει παρα πολλές φορες σε διαφορα άρθρα σχετικά με την διαταραχή πανικού.Ακούω ανθρώπους να λένε πως είχαν διαταραχή πανικού και πως την ξεπέρασαν,ποσο όλα είναι στο μυαλό μας,ποσο περιττά είναι τα φάρμακα,οι γιατροί...και πραγματικά νευριάζω γιατί αγαπητοί μου ΔΕΝ είχατε ποτέ διαταραχή πανικού!!! Μην μπερδεύεται μια περίοδο άγχους η κάποιες κρίσεις πανικού με την διαταραχή πανικού.Κρίση πανικού έπαθαν ή θα πάθουν όλοι οι άνθρωποι σε αυτήν την γη.Είτε μεγάλη είτε τόσο μικρή που δεν θα το πάρουν χαμπάρι.Ωστόσο...Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κάτι παραπάνω από αυτά...Και αν δεν πάνε σε γιατρό(ψυχίατρο) και δεν πάρουν για κάποιο διάστημα φάρμακα,πραγματικά θα σοβαρέψει η κατάσταση τους.Και δεν βοηθάει ούτε η καλή ψυχολογία,ούτε η συζήτηση,ούτε ο ψυχολόγος,ούτε οι super δυνάμεις,ούτε τα μαγικά.Είναι σαν κάποιος άνθρωπος να έχει έλκος και εμείς να του λέμε «έλα μωρέ και εγώ είχα ξινίλες πέρσι και μετά από λίγο πέρασε μονο του» και ο άνθρωπος να ταλαιπωρείται τρώγοντας ότι να ναι,χωρίς αγωγή και απλά να νομίζει οτι με τον χρόνο θα γίνει καλά.Το αποτέλεσμα θα είναι να καταστρέψει την γενική υγεία του.Τα καλύτερο είναι να επισκεφτεί έναν ΓΙΑΤΡΌ,να αξιολογήσει την κατάσταση και να του προτείνει λύση.Μακάρι να είναι απλά γυμναστική,ψυχολόγος η βόλτες με τον σκύλο...Όμως τις περισσότερες φορες και όταν κάποιος είναι απελπισμένος τόσο ωστε να ζητήσει βοήθεια στο interner...θέλει κάτι παραπάνω από αυτά.
