Γεια σου Ιόλη, αρχικά εύχομαι να διαβάζεις τις απαντησεις. Πολλοί λένε ότι δεν είσαι μόνη σου σε αυτό, τόσος κόσμος το περνάει η το έχει περάσει και ναι όλα αυτά είναι γεγονός όμως η αλήθεια είναι ότι ναι ο καθένας είναι μόνος του σε αυτό. Πολύ πολύ μόνος του και αυτό είναι ενα μεγάλο μέρος του φόβου απέναντι σε αυτό που σου συμβαίνει. Για διάφορους λόγους ξεκίνησα να έχω διάφορα συμπτώματα από την εφηβεία. Δεν ήξερα τι συνέβαινε, ένιωθα τελείως εγκλωβισμένη και έβλεπα τη ζωή να περνάει γύρω μου αλλά για μένα όλο αυτό ήταν ένας εφιάλτης που δεν ξυπνούσα ποτέ. Ξεκίνησα να παίρνω στα κρυφά λεφτά από τους γονείς μου (δε θα καταλάβαιναν ΠΟΤΕ) και να πηγαίνω μόνη μου σε ψυχολόγο. Άλλαξα δύο, δεν κατάφερε κάνεις τίποτα. Τα χρόνια περασαν, άρχισα να μαθαίνω να ζω με αυτό αλλά φυσικά τίποτα δεν ήταν "φυσιολογικό" στον τρόπο που ζούσα. Έφτασα 29 και επειδή ήμουν σε μια κατάσταση που είχα πιάσει πραγματικό πάτο ξανά αποφάσισα να δοκιμάσω πάλι θεραπεία. Θεραπεία με ψυχολόγο με παράλληλη φαρμακευτική αγωγή. Παίρνει καιρο, έχουν περάσει 2 χρόνια αλλά βλέπω την πρόοδο και την διαφορά. Μην το αφήνεις ούτε λεπτό ακόμα, μπορείς να βρεις κάποιον γιατρό που θα σου ταιριάξει και να μην είναι αβάσταχτο το οικονομικό ζήτημα. Κάτι ακόμα, μπορεί να μην το βλέπεις τώρα αλλά κορίτσι μου ειλικρινά, στη ζωή σου το μόνο που δεν χρειάζεσαι είναι ανθρώπους χωρίς κατανόηση. Όσα χρόνια και να τους ξέρεις, ότι ρόλο και να έχουν στη ζωή σου. Το να νιώθεις περισσότερο μόνη σου σε αυτή την κατάσταση δεν θα σε βοηθήσει. Μη σε κρατάει πίσω η άποψη κάποιου για τη ΔΙΚΗ σου πραγματικότητα. Εσύ μόνο ξέρεις.Σου εύχομαι κουράγιο και να γίνει γρήγορα το πρώτο βήμα σου για να νιώσεις καλύτερα.
