Σε γενικές γραμμές έχω την ίδια άποψη ωστόσο, αν μπορώ να προσθέσω τη γνώμη μου, η Α μπα "κατά κανόνα" θεωρεί ότι απευθύνεται σε ανυπεράσπιστους, συναισθηματικά ευάλωτους ανθρώπους τους οποίους προτρέπει να πάψουν να είναι θύματα και να κοιτάξουν το "συναισθηματικό" συμφέρον τους.Δεν είναι βέβαια πρωτάκουστο να δίνονται τέτοιες συμβουλές σε ατομικό/προσωπικό επίπεδο, αλλά όταν κάποιος φτιάχνει μια ολόκληρη θεωρία ή ορισμό τύπου "Ο έρωτας της ζωής σου είναι αυτός που θα αποδειχτεί έρωτας της ζωής σου, δηλαδή αυτός που δεν θα σε χωρίσει για να βρει άλλη.", τότε πραγματικά φαίνεται πόσο ανεπαρκής και "λίγος" είναι αυτός ο τρόπος σκέψης.Κατ' αρχήν μπορεί να τον άφησε εκείνη και όχι εκείνος, στην ερώτηση δε το διευκρινίζει ή να χώρισαν για τον όποιο λόγο.Επίσης είναι απίστευτη η προκατειλημμένη σιγουριά στη αρχή της απάντησης, "Είναι φυσιολογικό να το πιστεύεις αυτό, αλλά είναι βέβαιο ότι κάνεις λάθος", όπου δεν απαντά μόνο στην ερώτηση "είναι φυσιολογικό να το πιστεύω αυτό", αλλά παίρνει το θάρρος να πάει ένα βήμα παραπέρα γράφοντας ότι σίγουρα κάνει λάθος!Τουλάχιστον η προτροπή προς τις γυναίκες, οι οποίες απ' ότι βλέπω είναι πιθανότερο να γράψουν για κάποια ερώτηση, να είναι περισσότερο bitch και να "αγαπάνε λιγότερο ή εξυπνότερα" είναι λιγότερο προβληματική.Η αναφερόμενη όμως self-serving θεωρία περί έρωτος, ο οποίος φαίνεται/αποδεικνύεται "εκ των υστέρων" αγγίζει την αστειότητα.Δηλαδή αν σε κάποιο ζευγάρι οι άνθρωποι είναι παντρεμένοι (και ερωτευμένοι!) για κάποιες δεκαετίες και μετά χωρίσουν, δεδομένου ότι τα γκρίζα διαζύγια ανθρώπων σχετικά μεγάλης ηλικίας, αυξάνονται, αυτοί που κατατάσσονται; Προσωπικά δε ξέρω..μπερδεύτηκα!