@ Καραβάν'Υποθέτω πως είναι κυρίως στην αρχή της ενήλικης ζωής του που κάποιος, παρασυρόμενος από τη κυρίαρχη νοοτροπία, βάζει στόχο επόμενου έτους ή 5ετίας (και) το να ερωτευτεί. Επομένως αν από εκεί και πέρα κάποιος συνεχίσει να έχει αυτού του είδους τον προγραμματισμό για το μέλλον ή απολογισμό για το παρελθόν το κάνει κυρίως για επαγγελματικές επιδιώξεις, όπου εκεί μπορεί να είναι και κάτι χρήσιμο, γι' αυτό και έγραψα ότι δεν βλέπω σύνδεση μεταξύ του προγραμματισμού/απολογισμού και του θέματος που συζητάμε.Δηλαδή δε μπορώ εύκολα να φανταστώ κάποιον/α που ανά 5ετία βάζει στόχο "να βρω τον έρωτα της ζωής μου"!@ Καραβάν', LightΣχετικά με το δεύτερο, κατά μία έννοια φυσικά και "μπορούν". Ωστόσο να είναι σαφές ότι είναι κάτι που θα συμβεί με τα δεδομένα "των μεγάλων", δηλαδή μιλάμε για ανθρώπους που κατέχουν ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών ρόλων, έχουν πουλήσει και αγοράσει μια ορισμένη ποσότητα σανού στη ζωή τους, έχουν διάφορα προσωπικά κίνητρα, έχουν μάθει να κάνουν "ισότιμες σχέσεις" (κατ' ουσία ένα έντιμο/δίκαιο παζάρι), έχουν μάθει να μη δεσμεύονται περισσότερο απ' όσο είναι απαραίτητο και διάφορα άλλα χρήσιμα πράγματα.Κατά τη γνώμη μου ακόμα για την ελάχιστη συναισθηματική δέσμευση απαιτείται μια κάποια "άγνοια κινδύνου" η οποία κάποτε σταματά να υπάρχει λόγω ηλικίας. Αυτό που τους απομένει λοιπόν και μπορούν να κάνουν είναι σχέσεις όπως αυτές των ηθοποιών (χωρίς να είναι οι μοναδικοί όμως) όπου κάποιος εξωτερικός παρατηρητής είναι αδύνατο να καταλάβει ποιος είναι με ποιον παρεκτός αν του το πουν, καθώς αυτό δεν είναι κάτι το οποίο φαίνεται "από μόνο του". Κατ' αυτή την έννοια επομένως όχι φυσικά και δε μπορούν.Δηλαδή δε γίνεται σε μια κοινωνία οι άνθρωποι να είναι πλήρως κοινωνικοποιημένοι εικονικά/διαδικτυακά - πραγματικά και "να αγαπάνε".
