#1Σε νιώθω όσο δεν πάει. Κι εγώ όταν έγινα μάνα ένιωσα πόσο σημαντικός είναι ο φεμινισμός. Μέχρι τότε ζούσα σε προστατευμένο περιβάλλον μεγαλωμένη σε φιλελεύθερη οικογένεια με προοδευτικούς άντρες στο πλάι μου και δεν είχα εμποδιστεί ποτέ και σε τίποτα. "Τι μας χρειάζεται τελικά σήμερα ο φεμινισμός; Mήπως ολοκλήρωσε την εργασία του;" σκεφτόμουν. Την πρώτη φορά που βγήκα στο πάρκο με το μωρό και τουλάχιστον 4 κυρίες έσπευσαν να μου δώσουν συμβουλές-πες-με-συγκαλυμμένη-κριτική ότι δεν ντύνω σωστά το μωρό και θα μου κρυώσει και θα είμαι υπόλογη. Τότε άρχισα να ψιλιάζομαι. Ο πατέρας παραδίπλα. Σε αυτόν κανένας δεν σκέφτηκε να κάνει οποιαδήποτε κριτική. Και φυσικά παρόμοια φαινόμενα επαναλαμβάνονται συνεχώς. Η μάνα αυτό η μάνα εκείνο και "πώς νιώθεις πού έγινες μάνα; δεν άλλαξε η ζωή σου;" ("Ναι. Προς το πολύ χειρότερο!" θέλω να πω αλλά κρατιέμαι σκεφτόμενη τις αγκαλιές των παιδιών μου και λέω χαλάλι) Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Και όσο περισσότερο είμαστε εμείς δίκαιες κι επιεικείς με τις άλλες γυναίκες (έντεκνες και άτεκνες) τόσο γρηγορότερα θα καλυφθεί αυτός ο δρόμος.