Για την απάντηση στο 2 σ'αγαπώ ακόμα περισσότερο. Έχω βαρεθεί από ανθρώπους παραγωγικούς σε ηλικία να θέλουν να μένουν εδώ, αλλά να μην κάνουν απολύτως τίποτα για να βελτιώσουν αυτό το 'εδώ'. Μόνιμη επωδός ότι τίποτα δεν αλλάζει. Γιατί, βέβαια, είναι η εύκολη λύση προκειμένου να μένεις αδρανής και να έχεις το απαραίτητο δεκανίκι να φορτώνεις τα κακώς κείμενα στους άλλους. Αν τίποτε δεν αλλάζει, φαντάζομαι θα έπρεπε να είμαστε όπως έναν αιώνα πίσω ή και περισσότερο. Μην με παρεξηγείτε, τον πόνο μου λέω, πρόσφατα, φίλη να λέει το ίδιο αναμασημενο σλόγκαν που τίποτα δεν αλλάζει (αφου όμως έκανε κατάχρηση του δικαίωματος επαπειλουμενης κύησης και πληρωνοταν για να είναι σπίτι της), άρα την αλλαγή κάποιοι την περιμένουν ως Περιστέρι εξ ουρανού και όχι με προσωπική προσπάθεια ή συνειδητοποιηση του μεριδίου ευθύνης, ως μάθημα αποφυγής για το μέλλον.