Το δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο είναι στο φαντασιακό επίπεδο ορισμένων πολιτικάντιδων, ένας ανεμόμυλος στην θέα του οποίου θεώρησαν οτι θα συσπειρώσουν τον κόσμο.Το πραγματικό δίλημμα είναι εαν θα υποδεχτούμε τον νεοφιλελέ μεσαίωνα που έρχεται με ανοιχτές αγκάλες ή θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε έστω και λίγα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το μνημόνιο ήταν απλά ένα μεγάλο βήμα πιο μέσα στο βαρέλι, ήταν ένα σύμπτωμα της βύθισης και όχι το πρόβλημα.Η αποβιομηχάνιση και η φτώχεια είναι πανευρωπαικό φαινόμενο, απλά έσκασε η μικρή μας φούσκα και πλέον την βιώνουμε και εμείς.Σίγουρα η προσπάθεια αυτή (αν θελήσουμε να την κάνουμε βέβαια, που δεν το βλέπω) είναι πάρα πολύ δύσκολη και απαιτεί και διεθνείς συμμαχίες που δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει.Περιμένουμε λοιπόν την εκδήλωση προοδευτικών κινημάτων στα μεγαλύτερα Ευρωπαικά κράτη αλλά και στα "αναπτυσσόμενα" (χαχα), ελπίζωντας οτι η παγκοσμιοποίηση θα έρθει προς όφελος των λαών και όχι προς την σκλαβιά τους.