Αντιπαρέρχομαι την πρώτη παράγραφο η οποία προφανώς δεν αναφέρεται στις ανάγκες και την έλλειψη δικαιωμάτων ενός πραγματικού ζευγαριού, αλλά σε κάποιον "λευκό" γάμο με σκοπό την απόκτηση άδειας παραμονής. Και πηγαίνω παρακάτω όπου διαβάζω:"Χαρακτηριστικά, μέσα στο 2012 είχαμε, διαβάζω, 25.739 πολιτικούς γάμους, 23.980 θρησκευτικούς και μόλις 314 σύμφωνα συμβίωσης, ενώ συνολικά δεν ξεπερνούν τα 840! Oι «σύμβιοι» ούτε κοινά ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα έχουν, ούτε κοινή φορολογική δήλωση μπορούν να καταθέσουν. Δεν αναγνωρίζονται καν ως οικογένεια από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους" Αν ισχύουν όλα αυτά, τι νόημα έχει η πρώτη φράση της αμέσως επόμενης παραγράφου ("Θα ήταν, ωστόσο, μια κάποια πρόοδος κι αυτό") Πρόοδος για ποιους; Για κάποιους πολιτικούς που θα πλασάρουν ως "εκδούλευση" προς τους ομοφυλόφιλους πολίτες ένα άχρηστο συμβολαιογραφικό κουρελόχαρτο; Υπερπροβάλλοντας για αυτό τον σκοπό τις εκκλησιαστικές και όποιες άλλες αντιδράσεις;Είναι εκπληκτικό ότι ενώ στη μία χώρα μετά την άλλη αναγνωρίζεται ο πολιτικός γάμος, στην Ελλάδα συνεχίζουμε να συζητάμε για ένα εντελώς παρωχημένο από τις εξελίξεις "σύμφωνο".
