Η Δημουλίδου είναι ο λόγος που βαρέθηκα να διαβάζω (νεο) Ελληνίδες συγγραφείς. Όλες έχουν για ηρωίδα μια κατατρεγμένη κρυφοφεμινίστρια που στο τέλος, παίρνει το αίμα της πίσω με κάποιο τρόπο. Καμία φαντασία, καμία πρωτοτυπία, λες και οι Ελληνίδες αναγνώστριες είναι μόνο νοικοκυρές που διαβάζουν φαντάζιο και άρλεκιν.