Αυτή η μανία απομυθοποίησης των πάντων,γιατί περί μανίας πρόκειται,αυτός ο σνομπισμός σε κάθε τι παραδοσιακό,τείνουν να γίνουν η καινούργια θρησκεία,ο νέος μύθος.Νεωτεριστής δεν είναι αυτός που αποδομεί για να αποδομεί εισπράττοντας τα εύσημα μιας ακκιζόμενης προοδευτικότητας.Είναι αυτός που σέβεται τους μύθους και τον έντονο συμβολισμό τους και,που,η ανατροπή,η,η αμφισβήτησή τους,προυποθέτει,πέραν της κατανοησής τους,και την απαλλαγή απο κάθε είδους στείρο ντετερμινισμό.Καμία κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τη θωπεία και το βαυκαλισμό του μύθου,οχι γιατί αδυνατεί να κατανοήσει την επιστημονική λογική,αλλά γιατί εισπράττει το μύθο(και τις προεκτάσεις του) σαν τον εσωτερικό ψυχαναλυτή της,αρκεί να μην αφεθεί στην παραλυτική του νιρβάνα.Δύσκολο,ναι,αλλά κανένας λαός δεν πορεύτηκε και δεν πορεύεται μεταφέροντας στις αποσκευές του μόνο τον ψυχρό-αλλά αναγκαίο- επιστημονικό ορθολογισμό και ρεαλισμό.Οπως ο καθένας μας έχει ανάγκη τις μικρές του εμμονές για να ισορροπήσει,κατά τον ίδιο τρόπο και η κοινωνία ακουμπάει στους μύθους της αντλώντας,έστω κατ’επίφαση,ψυχική δύναμη και ενέργεια απ’αυτούς.Ο επιδεικτικός αρνητισμός και περιφρόνηση στο όνομα της προοδευτικότητας δεν αποδυναμώνουν το μύθο,αλλά,αντίθετα, τον ισχυροποιούν.