#2. Πολλές φορές έχω σκεφτεί πως "ζωή είναι θα περάσει". Όχι γιατί κάνω υπομονή αλλά γιατί ότι και να κάνεις απλά θα περάσει. Εγώ προσωπικώς τη γαλήνη την έχω βρει ακριβώς σ'αυτό που εσένα σε ταράζει τόσο. Πως είμαστε τόσο ασήμαντοι όσο τα μυρμηγκάκια που περπατάνε πάνω στη γη. Ερχόμαστε, ζουμε και φεύγουμε. Δεν περνάνε όλοι γιούπι δεν έχουν όλοι γαμώ τις ζωές. Δυστυχώς κάποιοι έχουν πολύ άσχημες και ταλαίπωρες ζωές και κάποιοι έχουν εξαίσιες και εύκολες ζωές και οι περισσότεροι έχουμε μία απλή ζωή με χαρές και λίγο περισσότερες λύπες. Για τον καθένα οι στόχοι είναι διαφορετικοί. Εγω ακόμα ψάχνομαι να πω τη μαύρη αλήθεια μαθαίνω να σχετίζομαι και χαίρομαι. Μου προκαλούν μεγάλο άγχος όλοι αυτοί που μου λένε ν 'αδράξω τη μέρα γιατί τις περισσότερες τις περνάμε σχετικώς αδιάφορα. Δεν ξέρω κανέναν μέσο άνθρωπο όπως είμαι εγώ που να είναι ουάου κάθε μέρα στο τέλος της μέρας. Και μισώ με πάθος αυτού του τύπου τις παραινέσεις. Φαντάζομαι πως εννοεί ο ποιητής να έχεις διαρκώς συναίσθηση της ζωής. Αλλά είναι αυτό δυνατό; όλοι στον αγώνα λοιπόν νομίζω πως είμαστε. Όμως νομίζω πως εσύ πας λίγο πιο πολύ προς την πλευρά της λύπης. Κι ακούγεσαι μπερδεμένη. Πιστεύω πως ένας καλός ψ. θα σε βοηθήσει πολύ. Όπως κι εμένα δηλαδή.
