Η δίαιτα και οι θρησκευτικοί/ιδεολογικοί περιορισμοί δεν είναι το ίδιο.Αν πάω στο σπίτι ενός ινδουιστή σίγουρα δεν θα περιμένω να φάω μοσχάρι - ο άνθρωπος θεωρεί αμαρτία να το σφάξει για τον εαυτό του, δεν είναι λογικό να το σφάξει για εμένα. Ενώ σε σπίτι διαβητικού δεν είναι περίεργο να υπάρχει γλυκό, γιατί η κατανάλωση ζάχαρης δεν συνιστά παράπτωμα, απλώς κάτι που δε μπορεί να κάνει ο ίδιος.Άρα: Αν κάποιος είναι vegan *μόνο* επειδή πιστεύει ότι αυτό είναι καλό για την υγεία του, θα περίμενα να σερβίρει τα πάντα στους άλλους - αντιστοίχως εγώ δεν τρώω κανένα λαχανικό, αλλά φυσικά υπήρχαν σαλάτες στο γάμο μου!Κάτι τέτοιο είναι ψιλο-απίθανο όμως. Σχεδόν όλοι οι vegans δίνουν βαρύνουσα σημασία στην ηθική διάσταση της, κατ'αυτούς, εκμετάλλευσης των ζώων. Άρα ναι, αν δεν θέλουν να "βασανίσουν" γουρούνια και κότες για τους εαυτούς τους, γιατί να το κάνουν για μένα; Εσύ θα σέρβιρες σκύλο σε έναν Κορεάτη; (Νομίζω αυτή είναι η σωστή αντιστοιχία, και όχι η δίαιτα)Κατά τα άλλα, ακόμη κι ένα vegan μενού μπορεί να είναι πλούσιο και ευφάνταστο - το αν είναι τσίπιδες είναι άλλη ιστορία.