Ήμουν εξαρχής ΚΑΤΑ της έκδοσης των τούρκων στρατιωτικών στη γείτονα για τους λόγους που τελικώς δεν εκδόθηκαν. Από την άλλη πλευρά, η ελληνική κυβέρνηση παίρνει ΜΗΔΕΝ στις διεθνείς σχέσεις καθώς τα έκανε σαλάτα: σε ένα θέμα αρμοδιότητας της δικαιοσύνης, είχε ''τάξει'' την έκδοση των ανθρώπων αυτών στο Σουλτάνο, και τώρα έμεινε με τις υποσχέσεις (αλήθεια, τους πίστεψε ο Σουλτάνος;;;). Επί της ουσίας: ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, όσα στραβά και να του καταμαρτυρήσει κανείς, ήταν μαιτρ στις ταχυδακτυλουργίες ζητημάτων που αφορούσαν σε διεθνή ζητήματα και σχέσεις. Οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται την δεκαετία του 1980 την υπόθεση Ρασίντ, τον οποίο ζητούσαν οι ΗΠΑ να εκδοθεί, και το πώς ακολουθούσε παρελκυστική τακτική το ελληνικό κράτος, ενώ είχε εκδοθεί ακόμη και ταξιδιωτική οδηγία των ΗΠΑ εναντίον της Ελλάδας. Κάποιες φορές, είναι χρήσιμο να διδασκόμαστε από τα μαθήματα της ιστορίας.
