Συμφωνώ luckystrike, 2 χρόνια - για πολλούς - δεν είναι αρκετά για να "ξεπεράσουν" το θάνατο της αγαπημένης αδερφής, πατέρα, μητέρας, πολυαγαπημένων δικών μας ανθρώπων. Επιβάλλεται να πενθίσεις, όχι να προσποιείσαι ότι δεν συνέβη και να περιμένεις να "ξεχάσεις" με το περασμα του χρόνου. Οπωσδήποτε βοηθάει πάρα πολύ η κουβέντα με ψυχολόγο, ο χρόνος από μόνος του δεν είναι πάντα ικανός να γιατρέψει τέτοιες πληγές. Μακάρι να το είχα καταλάβει νωρίτερα