#4 μμμναι, να σου πω τώρα. Κάποτε όταν ήμουνα μικράκι είχα μια φίλη με μάγουλα τριανταφυλλί και το πιο όμορφο χαμόγελο και αστεία κι έξύπνη και η ωραία της τάξης κι ένιωθα μικρή δίπλα της κι ανάξια. τώρα που μου πέρασε η καψούρα, γιατι αν δεν μιλάμε για καψουρα θα το φάω το τσιγάρο μου, βλέπω οτι είναι ανασφαλής, οτι ήταν χειριστική και τέλος πάντων ήταν άνθρωπος με ελατώματα κι όλη η γοητεία δεν την ησύχαζε, ούτε την βοήθησε να κάνει σωστές επιλογες. για σκέψου, μήπως σ αρέσει λιγουλάκι;