@ Μίλτος ΠαπάραςΣυνεχίζω να μην αντιλαμβάνομαι γιατί το dress code είναι θέμα σεβασμού και αναγνώρισης του κόπου τους. Συγνώμη αλλά το βρίσκω ασύνδετο. Είναι μια σύμβαση που προσωπικά δε μ αρέσει. Επίσης δεν είπα πουθενά οτι θέλω να ενοχλήσω το διπλανό μου. Αλλά ούτε και θέλω να φοβάμαι να μετακινηθώ ένα εκατοστό μην τυχόν και κάποιος αποσπαστεί. Το μανό παντως ενημερωτικά είναι αθόρυβο :) Γενικώς θελω να πω οτι αλλο να χτυπησει το κινητο μου και αλλο να κοιταξω το κινητο μου. Αντίστοιχα, άλλο να τρωω πληρες γευμα, άλλο να πίνω ενα ποτο. Άλλο φωτογραφία με φλάς, άλλο χωρίς. Δεν ειναι ολα εξισου προβληματικα. Και τελος παντων, στο θεατρο ας πουμε που εμενα μ αγγίζει πιο πολυ, δε μ αρεσει να μιλανε γυρω μου, και ειδικά να χαχανίζουν σε ακυρα σημεια, αλλά αν ενα δεκάχρονο εχει μια απορία, ας ρωτήσει το μπαμπά του δεν πειράζει. Ψιθυριστά και διακριτικά. Και ας κουνηθεί και λίγο παραπάνω. Πρέπει να είναι ή το ένα άκρο ή το άλλο? Άσε που όταν είμαι όντως συνεπαρμενη από το θέαμα όλα αυτά περνάνε στο background.όσον αφορα στο stand-up, αυτό διαφέρει αρκετα ως διαδικασία αλληλεπίδρασης με το κοινό και είναι άλλες οι απαιτήσεις.Κατα τ άλλα έχω να παραθέσω τα εξής (βίντεο από μια πρόσφατη συνεντευξη του Hazlewood εψαχνα αλλά μέχρι να το βρω με καλύπτουν):https://www.theguardian.com/music/2013/sep/10/noise-classical-concert-etiquette-kate-mollesonhttps://www.theguardian.com/music/2009/aug/03/classical-concerts-fresh-airΕιδικά το κομμάτι που αναφέρει οτι η μουσική το 18ο αι. δεν απευθυνόταν σε ήσυχο κοινό μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον.
