αυτό το πράγμα στο χωριό μου το λέμε "είδε η μαϊμού τον κώλο της και νόμιζε ήταν πληγή". Εδώ στην πρωτεύουσα ίσως να λέγατε μα καλά γιατί πρέπει να ανακαλύπτουμε τον τροχό από την αρχή κάθε τόσο. Εξηγώ και απορώ που δεν το γνώριζαν εκ της σύνταξης να προσθέσουν κάποια αναφορά.Στην Ιαπωνία, εδώ και ούτε εγώ ξέρω πόσες δεκαετίες, στα καλά μανάβικα, από το κάθε φρούτο (ακόμη και σε αυτόματους πωλητές) μεμονωμένα φρούτα εξαιρετικής ποιότητας, μεγέθους ή αισθητικής πωλούνται σε τιμές που ξεπερνούν αυτές του να πάρει κανείς ένα τρίκιλο από το φρούτο ή ακόμη και σε εξωφρενικές τιμές. Θα βρει λοιπόν κανείς, μια τέλεια μπανάνα (σε σωστή ωρίμανση, σχήμα και μέγεθος, χωρίς κανένα χτύπημα, μαυράκι, γρατζουνίτσα κλπ) στην τριπλή τιμή από την κανονική (ναι τις πουλάνε μία μία σε αυτόματους πωλητές), ένα ροδάκινο σε πενταπλή τιμή γιατί θα έχει τέλειο σχήμα κλπ. Εκτός από αυτόν τον γενικό κανόνα, υπάρχουν τα "περίεργα", όπως τα μεγάλα σταφύλια με τις μεγαλύτερες ρόγες που κοστίζει μια περιουσία το κάθε τσαμπί, τα τετράγωνα καρπούζια που κοστίζουν δύο περιουσίες και οι μεμονωμένες φράουλες που και αυτές πωλούνται 20 ή και περισσότερα "δολάρια".μπορείτε να δείτε ένα πρόχειρο άρθρο εδώ: http://www.tokyotimes.com/expensive-fruit-parlor-japan-crazy/και ακόμη πιο σχετικό με το θέμα μας... το περσινό άρθρο Κινέζικης εφημερίδας που ρωτούσε τους αναγνώστες πόσο θα πλήρωναν για μια φράουλα από την Ιαπωνία http://www.scmp.com/news/asia/article/1750517/luxury-strawberries-take-japanese-market-storm-specialty-producers-vyingΈλεος, καλά κάνουν και την πουλάνε. Και ο Μποτρίνι 90 ευρώ το άτομο χρεώνει για του Βαλεντίνου για να λερώσεις ίσα-ίσα τα δόντια σου με κάτι μενού γαστρονομίας ενώ το σουβλάκι κάνει 2 ευρώ και χορταίνει. Ο καθένας πουλά όσο θέλει και όποιος κατανοεί τι είναι αυτό που πωλείται σκέπτεται αξιολογεί και αποφασίζει αν θα το αγοράσει ή όχι. Και ξεκινά και η τρίτη σεζόν Σεφς Τειμπλ στο Νετφλιξ αύριο, όποιος θέλει βλέπει και ξεστραβώνεται.