"Κάθε μέρα περιμένουν. Έγινε ειρήνη, μα τα χαρτιά που υπόγραψαν οι μεγάλοι ορίζουν πως πια αυτοί δεν έχουν να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Κι όμως περιμένουν.-Δε γίνεται να μείνουμε εδώ, έλεγε ο μπάρμπα-Κοσμάς. Έτσι σαν τα ζωντανά που τ'αλλάζουν! Εγώ λέω, δε γίνεται να πεθάνουμε εδώ.-Θα πεθάνουμε εδώ, γέρο-Κοσμά, απάντησε ο γέρο Φωκιανός. Άκουσε που σου το λέω. Δεν θα ξαναπατήσουμε τα χώματα μας." Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Ηλία Βενέζη, την Γαλήνη. Νιώθω τόσο εξαπατημένη από την ίδια μου τη χώρα που με έκανε άλλη μια φορά να πιστέψω στην λύση που δεν θα έρθει ποτέ. Ας βρούμε πια το θάρρος να παραδεχτούμε ότι δεν την θέλουμε τη λύση και αυτό που επιθυμούμε διακαώς είναι η διχοτόμηση. Πιο πολύ από όλα με πειράζει η απογοήτευση που βλέπω στα μάτια της γιαγιάς και του παππού.