Απο προσωπική μου εμπειρία, ολη αυτη η προσοχή μονο χάιδεμα στην πλάτη δεν ηταν. Δεν συνιστώ βεβαια σε καμία περίπτωση ο ερωτών του #7 να πατεί τη θέση των γονιών του και να προσπαθήσει να δώσει λύση στο πρόβλημα, αλλα ίσως να τους πείσει να συμβουλευτούν και οι ήτοι εναν ειδικό που θα τους βοηθήσει να διαχειριστούν την κατάσταση με τον καλυτερο δυνατό τροπο. Μην ξεχνάμε οτι σε αυτη την ηλικία τα παιδια ειναι εξαιρετικά ευαίσθητα λόγω του άγχους και της πίεσης. Κανεις λοιπόν δεν ξέρει αν οι προσδοκίες και η προσοχή ειναι για κακο ή αν δημιουργούν πολυ μεγάλη πίεση . Στην περίπτωση μου οι υψηλές προσδοκίες που είχαν οι γύρω μου απο μενα ηταν θηλιά στο λαιμό. Έπρεπε να διαβάζω, έπρεπε να εχω καλούς βαθμούς ( γιατι αλλιως ντροπιαζεται η οικογένεια), έπρεπε να περάσω σε σχολη με κύρος, γιατι τοσο καλη μαθήτρια ειναι αδιανόητο να θέλει να γίνει κατι πέρα απο δικηγορος ή γιατρός κλπ. Ελπιζω να έγινα κατανοητή. Η αντίδραση κάθε ατόμου λοιπόν, ιδιαίτερα αν αυτο βρίσκεται στην ευαίσθητη ηλικία της εφηβείας και στην αγχώδη περίοδο των εξετάσεων, ειναι απρόβλεπτη γι αυτο και η ευθύνη ειναι των γονέων, να απευθυνθούν σε κάποιον που μπορεί να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με σύνεση και ηρεμία.
