#5 Τέτοια παιδιά δυσκολεύονται πολύ αργότερα κοινωνικά. Δηλαδή, για να'χει το κεφάλι του ήσυχο ο γονιός, υποφέρει στην πορεία το παιδί ως ενήλικας, γιατί οι άλλοι απορρίπτουν αυτό που επιβραβεύει το σπίτι του. Το βλέπω στην αδερφή του άντρα μου: την άφησαν να αναπτύξει αυτές τις κοινωνικές (α)δεξιότητες που περιγράφεις. Έχει γίνει ένα άκρως αντιπαθητικό άτομο που υπάρχει μόνο μέσα από την αντιλογία, την πρόκληση για την πρόκληση, την προσβολή ως 'η αλήθεια μου', το σύμπλεγμα ανωτερότητας. Κοντεύει 30 και ακόμα οι γονείς της όταν τους μιλάει λες και είναι έφηβη ακόμα, κάνουν ότι δεν ακούν. Καλοί άνθρωποι, αλλά να τι παιδί έβγαλαν στην κοινωνία, έχουμε τώρα εμείς να υποστούμε τέτοια συμπεριφορά. Και επειδή κανείς δεν της έβαλε 'φρένο', κι η ίδια πάνω απ΄όλους πληρώνει αυτή την εξέλιξη: οι άντρες τη χωρίζουν, οι φίλες την κάνουν πέρα και όλοι οι άγνωστοι τσακώνονται μαζί της. Για μένα, μπορείς να της κάνεις κάποιες κουβέντες, να της υποδείξεις έναν άλλο δρόμο, να είσαι δίπλα της.
