#4Ετσι ακριβως και εν μεσω κρίσης αξιζει για αλλη μια φορα να αναρωτηθούμε κατα ποσο φταίμε και μεις οι ίδιοι για το πως φτάσαμε εδω. Το να αλλάξει καποιος τη νοοτροπία του και τη βολή του, ειδικα οταν εχει 'πιάσει την καλη' ή ξερει οτι θα τον βολέψουν οι γονεις του αποτελεί τροφή για σκέψη.Προσωπικα, με αφορμή αυτη την ιστορια θυμήθηκα εναν συνάδελφο που στο παρελθόν δούλευε στον ιδιωτικό τομέα περιμένοντας να διοριστεί στον δημόσιο. Κυριολεκτικά, οσο περίμενε καθόταν και κοιτούσε απέναντι, το παράθυρο-το εχει παραδεχθεί ο ιδιος. Ειχε μια θεση και δν εκανε σχεδον τιποτα, μερικες φορες βαριόταν κιολας. Αλλα περίμενε τον διορισμό.Οταν ηρθε η ωρα και διορίστηκε, με λύπη του ανακάλυψε οτι λογω έλλειψης προσωπικού επρεπε να τρέχει για να βγει η δουλεια. Τελικα παραιτήθηκε και απο το δημόσιο. Τα συμπεράσματα, δικα σας.