Η αδερφούλα μου πάντως, που είναι εκπαιδευτικός και έχει μαθητές-μαθήτριες σε εφηβική ηλικία, έχει βρει τη χρυσή λύση: κάνει χαβαλέ, τους ψιλο-πειράζει,ή αν κάποιος το χρειάζεται γίνεται πολύ σαρκαστική, γελάει όταν πρέπει, τους προσγειώνει, γίνεται αυστηρή όταν πρέπει, γενικά έχει έναν απίστευτο τρόπο να συνδέεται με παιδιά αυτής της ηλικίας!Δεν ξέρω πώς το κάνει, πιστεύω ότι είναι χάρισμα (κάτι που ΔΕΝ έχω εγώ, δυστυχώς, εγώ φοβάμαι τα παιδιά και αυτό βγαίνει προς τα έξω :) Αυτό που της λένε τα ίδια τα παιδιά πάντως, είναι ότι δείχνει ότι τα σέβεται, αλλά παράλληλα δεν τα ''παίρνει στα σοβαρά''... Επίσης, μου έχει πει ότι από την εμπειρία της απλώς κάποια παιδιά είναι σκατοχαρακτήρες (''παιδιά του διαβόλου'' τα λέμε εμείς, χιχι) και ό,τι και να κάνει ο γονιός/ψυχολόγος/εξορκιστής, δεν γίνεται τίποτα!