Γενικά, οτι μας προβληματίζει με τα παιδιά μας, με την συμπεριφορά τους δηλαδή, πάντα συμβουλές απο παιδοψυχολόγους. Εμένα ο δικός μου το καλοκαίρι, όταν ήταν 2 χρονών, έδερνε τα παιδάκια ίδιας ηλικίας με αυτον. Ρώτησα έναν ειδικό μου είπε μέχρι τα τρία δεν ξέρουν οτι αυτό που κάνουν πονάει τον άλλον, έμαθα πώς να το αντιμετωπίζω και τώρα είναι ήρεμος. Με συμβούλεψε ο άνθρωπος, ηρέμησε το μωρό ηρέμησα κι εγώ. Εγώ πάντα θα ρωτάω γιατρούς για ότι με παραξενεύει και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Έτσι λύνονται πιο εύκολα τα προβλήματα. Και δεν θα πώ ποτέ μου "έλα μωρέ, θα περάσει σε λίγα χρόνια". Και αν δεν περάσει και χειροτερέψει; Ούτε να το διανοηθώ να έχω παιδιά αγενή, να κοροιδεύουν άλλα παιδιά με προβλήματα, να μου φέρονται άσχημα εμένα ή τα αδέφια τους. Θα το ψάξω όσο μπορώ. Αυτό θα το κάνω και για να είναι καλά τα παιδιά μου, αλλά και οι σύντροφοι που θα επιλέξουν να έχουν. Άσε που δε θα το έχω και βάρος ατη συνείδηση μου.