# Πώς τα φέρνει έτσι η ζωή... Η φίλη σου έχει μόνο αυτή τη διέξοδο άσκησης όποιου ελέγχου στη ζωή της και στο σώμα της, καθώς, δυστυχώς, δεν βλέπει ψυχολόγο/ψυχίατρο για να ακολουθήσει και κάποια θεραπεία για το πολύ σκληρό χαρτί που της μοίρασε η ζωή. Δεν είναι ότι παίρνω το μέρος της, αλλά κοίτα να δεις, η ζωή της είναι μαύρη και σίγουρα δεν ξέρουμε αν τα χάπια θα έκαναν τη διαφορά. Και δεν έχουν όλοι δύναμη και μεγαλείο ψυχής σε τέτοιες καταστάσεις, οι ελάχιστοι που την έχουν γίνονται ταινίες και βιβλία. Οι υπόλοιποι παλεύουν όπως ξέρουν και μπορούν. Αν δεν το νιώθεις, σταμάτα να την επισκέπτεσαι, δεν χρειάζεται την αίσθηση καθήκοντος σου ούτε την ενόχληση σου (που σίγουρα τη νιώθει). Και κάτι τελευταίο: πάω στοίχημα ότι ούτε συ θα' θελες να ξεχωρίσει κάποιος μια δική σου κάκιστη συμπεριφορά (στάνταρ θα έχεις) και να βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν αξίζεις να σε συμπαθούν και να σε στηρίζουν οι άλλοι στην πιο δύσκολη στιγμή σου.
