#7Ως επαγγελματίας υγειας, σημαντικό μάθημα που καναμε στη σχολή εκτος απο παθολογία και νοσολογια, ηταν το μάθημα της ψυχολογίας και ιδιαιτερα οσο αφορα σε χρόνιους ασθενείς. Το θεωρω ενα απο τα σημαντικότερα μαθήματα που διδάχτηκα και το οποιο μου έδωσε εφόδια να αντιμετωπίζω καθημερινά τέτοιους ασθενείς που υποφέρουν απο χρονια νοσήματα και σταδιακά χάνουν την ικανότητα της κυριότητας του σώματος τους. Μου έμαθε να κατανοώ για ποιον λογο φέρονται πολλες φορες αδικαιολόγητα και να προσπαθώ να μπω στην θεση τους. Ειναι πολυ δυσκολο και απίστευτα ψυχοφθόρο, ειδικα για οποιον βρίσκεται στο ιδιο περιβάλλον μαζι τους και δεν εχει διδαχτεί οτι ενας χρόνιος ασθενής καταρρέει πολλες φορες ψυχολογικά και γινεται κυνικός και απαιτητικός. Θα επρεπε να ειχε ακολουθήσει την θεραπεία της για να καθυστερήσει οσο το δυνατόν περισσοτερο την εξέλιξη της νόσου και παράλληλα, θα επρεπε να υπαρχει διπλα της ενας ψυχοθεραπευτής για στήριξη. Σε καθε χρόνιο πάσχοντα. Δεν ξερω τι να πω, χρειαζεται πολλη υπομονη και κατανόηση, εάν εισαι διατεθειμένη φυσικα και δυνατό χαρακτηρα που ομως δεν διαθέτουν ολοι.