Η ομορφιά του Brad ήταν/είναι αντικειμενική. Η κλισεδιάρικη συναισθηματικότητα ("δεν μπόρεσα να την σώωωωωωωωωσωωωωωωω") και σκηνοθετική διεύθυνση "το τραβάω από τα μαλλιά" επίσης (κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα...δέχομαι αντίλογο αν έχετε)https://www.youtube.com/watch?v=Dpz8L-thRmchttps://www.youtube.com/watch?v=OdlFHPM3A2U[αυτός ο κακομοίρης ο Έίνταν Κουίν πολύ υποτιμημένος βρε παιδιά]Αν θέλουμε να κάνουμε αντιπαράθεση με αντίστοιχη συναισθηματική φόρτιση με "άδικους θανάτους πολυαγαπημένων αλλά απαγορευμένων τριγώνων" και "αδιέξοδες σχέσεις" αρκεί να (ξανα)δούμε τον Άγγλο Ασθενή (που έχει γκανιάν ερμηνείες & σκηνοθεσία κι ας είναι αντίστοιχα χολυγουντιανό). https://www.youtube.com/watch?v=eWgOjuLg5oYhttps://www.youtube.com/watch?v=4KwuHH2mDnIΗ ταινία εδώ δεν είναι μελόδραμα. Συγκινεί. Έχει βέβαια καλό ΓΡΑΨΙΜΟ απ'το μυθιστόρημα του Όντατζε. Το πρώτο και κυριότερο. (Κι επειδή έχω κέφια σήμερα σας το βάζω το απόσπασμα γιατί αξίζει). "My darling, I'm waiting for you — how long is a day in the dark, or a week? The fire is gone now, and I'm horribly cold. I really ought to drag myself outside but then there would be the sun. . . I'm afraid I waste the light on the paintings and on writing these words. We die, we die rich with lovers and tribes, tastes we have swallowed, bodies we have entered and swum up like rivers, fears we have hidden in, like this wretched cave. We are the real countries, not the boundaries drawn on maps with the names of powerful men. I know you will come and carry me out into the palace of winds. That's all I've wanted — to walk in such a place with you, with friends, on earth without maps..."Πάντως σήμερα απαντάται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο γιατί οι μεγαλοατζέντηδες και παραγωγοί του Χόλλυγουντ προσλαμβάνουν "πρώτα ονόματα" και "ελκυστικούς leading men". ;) Αρκούν για να μπει ο κόσμος στις αίθουσες κι ας μην μείνει κάτι ουσιώδες στην μνήμη στο τέλος.
