Υπαρχουν,οπως φαινεται και απο πολλα σχολια,δυο "σχολες σκεψεις".Αυτη πο λεει ".Σιγα μην παω εγω να σκοτωθω για καποιους τρελλους η,εστω,τα πολεμικα/γεωπολιτικα/οικονομια παιχνιδια της εξουσιας...".Και η δευτερη αυτη που λεει "Εαν με καλεσει η πατριδα να την υπερασπισθω θα σπευσω να το κανω,ακομη και αν χρειασθει να πεθανω γι'αυτην...". Οι δυο σχολες οπως ειναι φυσικο ειναι τελειως αντιθετες και οι συγκρουσεις μεταξυ τους ειναι σφοδρες.Και το αιωνιο ερωτημα ειναι "ποια αποτις δυο εχει δικιο".Ανηκω στην γενια η οποια υπηρετησε επι χουντας.Υπηρετησα τριαντα ενα μηνες ως λοχιας στον στρατο ξηρας.Υπηρετουσα οταν εγινε η τουρκικη εισβολη στην Κυπρο.Το εφερε η τυχη(...μαλλον η καταρα...)να ζησω τα τοτε γεγονοτα απο κοντα,"απο μεσα",που λενε..Ο καλυτερος μου φιλος εμεινε στην Κυπρο για παντα.Ας ειναι ελαφρυ ττο χωμα που τον σκεπασε.Ανηκω ,προσωπικα,στην δευτερη σχολη.Σε αυτη η οποια πιστευει οτι οταν η πατριδα σε χρειαζεται πρεπει να σπευδεις.Αμεσα και χωρις καμμια δευτερη,η προσωπικη,σκεψη.Το συμπερασμα θα επρεπε,συνεπως,να ειναι προφανες.Οχι μονον να υμνω τον ανιδιοτελη πατριωτισμο ,αλλα να καταδικαζω ταυτοχρονα τους "αρνητες"με τα χειροτερα λογια.Τοτε ,εκοσαχρονο παιδι οντας,το εκανα.Αλλα τα χρονια περασαν,ωριμασα,και σκεφθηκα διεξοδικοτερα.Και κατεληξα στο συμπερασμα οτι και οι δυο πλευρες εχουν,εν μερει,δικιο.Οσοι εζησαν την επιστρατευση του 1974,ειδικα σε "επικαιρες"θεσεις,γνωριζουν καλα ενα πραγμα.Οτι οι συνθηκες που επικρατησαν λογω της απολυτης ανοργανωσιας και της παντελους απουσιας οποιασδηποτε ουσιαστικης προετοιμασιας ηταν χαωδεις.Ευτυχως δεν ενεπλακημεν τοτε σε πολεμο με την Τουρκια.Παρα το οτι,σε επιπεδο στρατιωτων,ατομων δηλαδη που υπηρετουσαν την θητεια τους,ειμασταν πολυ πιο μαχιμοι απο αυτο που υφισταται τωρα.Το επιπεδο,ομως,στελεχωσης και διοικησης των Ε.Δ.προτιμω να μην το σκεφτομαι καν.Ομως αυτα ειναι "ιστορικη αναδρομη".Οφειλω να εξηγησω γιατι,κατα την γνωμη μου,εχουν δικιο και οι δυο πλευρες.Η πρωτη,η πλευρα της θυσιας για την πατριδα,περαν του προφανους,του οτι δηλάδη αυτο αποτελει υπερτατο καθηκον και κληρονομια απο τους προγονους μας,εχει και τον πρακτικοτατο λογο της προασπισης "βωμων"και,κυριως,"εστιων".Προασπιζεις το σπιτι σου,το χωριο σου,την πολη σου,την οικογενεια σου,τους συγγενεις και τους φιλους σου.Αρα σωστα πραττεις.Η δευτερη εχει,επισης,δικιο.Διοτι μαχομενος προασπιζεις τα συμφεροντα αυτων οι οποιοι,σπανια εως ποτε,θα το κανουν οι ιδιοι "εκθετοντας εαυτους εις κινδυνον θανατου".Προ πολλων ετων ειχα διαβασε μια αναπαραγωγη δημοσιευματος μετα, τον Β'παγκοσμιο πολεμο, σε μια εφημεριδα της εοχης.Η οποια εκανε μια,ας το πουμε,ερευνα.Κατεγραψε τα "αρρενα τεκνα"πλουσιων και ισχυρων οικογενειων της χωρας τα οποια ηταν σε ηλικια στρατευσης την 28/10/1940 οταν κηρυχθηκε ο ελληνοιταλικος πολεμος.Και κατεγραψε το που υπηρετησαν αυτα τα "παιδια",τα οποια ησαν αρκετες δεκαδες, απο τον Οκτωβριο του 1940 μεχρι τον Απριλιο του 1941.Ουτε ενα απο αυτα δεν υπηρετησε στην Αλβανια η στα οχυρα στα σερβικα και βουλγαρικα συνορα.Ουτε ενα.Ολα τους "βρεθηκαν"σε υπηρεσιες της Αθηνας η σε αλλες περιοχες"μακραν των βορειων συνορων".Στην διαρκεια της κατοχης η τοτε "αστικη ταξη",παρα το οτι ειχε πιο ανπτυγμενο το αισθημα πατριωτισμου απο την τωρινη,στην πλειονοτητα της συνεργασθηκε με τους κατακτητες, εστω και με εμμεσο τροπο,κυριως "επιχειρηματικα",προκειμενου να προστατευσει τα "κεκτημενα"της.Οσοι, δε, συνεργασθηκαν "ενεργα και πολυεπιπεδα" ,με πρωτους τους "μαυραγοριτες",ανεδυθησαν απο την κατοχη πολυ πλουσιοτεροι και απετελεσαν την βαση πανω στην οποια δομηθηκε η μεταπολεμικη "αρχουσα ταξη"της χωρας.Παρατηρησεις οπως αυτες οδηγουν πολλους νεους να σκεπτονται,και να το λενε μαλιστα,"σιγα μην παω εγω να σκοτωθω γι'αυτους".Εχουν,φυσικα,δικιο.Και εχουν,ταυτοχρονα,και τελειως αδικο.Διοτι το να σκοτωθεις για καποιους οι οποιοι ΔΕΝ θα κανουν ποτε το ιδιο και των οποιων οι ενεργειες διεπονται απο μπολικη ιδιοτελεια και ελαχιστο πατριωτισμο ειναι,φυσικα,παραλογο.Αλλα το να μην το πραξεις για τα χωματα των προγονων σου,γαι τους "βωμους και τις εστιες",για τους συγγενεις και τους φιλους σου,αποτελει, εξ ισου, ιδιοτελεια.Και δειλια.Και επειδη δεν μπορεις να "διαχωρισεις"για ποιους πολεμας το διλημμα ειναι ξεκαθαρο.Η πολεμας,η οχι.Και εαν η επιλογη σου ειναι η δευτερη οσο και αν την στηριξεις με "λογικα επιχειρηματα"το γεγονος παραμενει οτι αφησες τους "βωμους και τις εστιες"απροστατευτους.Η αποφαση σου αυτη νομιμοποιει πολλους χρακτηρισμους για εσενα.Θετικους η αρνητικους.Απο εξυπνος μεχρι ιδιοτελης.Πολλους,παρα πολλους.Μεσα στους οποιους,ομως,δεν ειναι ποτε δυνατον να περιληφθουν οι ακολουθοι δυο.Πατριωτης.Και γενναιος.
