Κορίτσι του μπαρ, ναι φυσικά η ανατροπή είναι κλασικό μοτίβο σε πάμπολλες ταινίες, ασφαλώς. Ο Λάνθιμος έχει άλλη μανιέρα, πολύ διαφορετική, είναι σχεδόν εμμονική, αυτιστική μπορείς να πεις, παράξενη , μοιάζει με την εμμονή στα patterns του πόνου μας, του πόνου που αγαπάμε και δυσκολευόμαστε να εγκαταλείψουμε. Αυτό με δεξιοτεχνία και ευφυία, κυρίως με το πρωτότυπο σενάριο, στο φέρνει μπροστά σου, δεν γίνεται να μην το δεις.