Περιμένει ο άλλος 1.να καταλάβει τι έκανε κατά την γνώμη της λάθος ("η σιωπή μιλάει δυνατότερα από τις λέξεις") 2.να της αναγνωρίσει με τις ερωτήσεις για το "γιατί σιωπά" ότι κάτι πήγε στραβά3.να τιμωρηθεί με την στέρηση επικοινωνίας ώστε να τον τσούξει το λάθος 4.να υποφέρει με το μπέρδεμά του μέχρι να συνειδητοποιήσει το λάθος και να το αναγνωρίσει5.ώστε να επικρατήσει η κυρία στην διένεξη χωρίς να έχει καν βρέξει τα πόδια της για να πιάσει ψάρι. Η χειριστική αυτή συμπεριφορά αρμόζει σε διαπαιδαγώγηση πεντάχρονου (κι ούτε καν -κι εκεί εξηγείς τι φταίει κάποια στιγμή) ή σε προβληματικό τηλεφώνημα εισπρακτικής εταιρείας σε ώρες κοινής ησυχίας. Όχι σε ενήλικο άντρα που μπορεί να έχει χίλια δυο προβλήματα κι εκείνος αντίστοιχα στο κεφάλι του κι εκτιμά τις ευθείες επιλύσεις όποιου προβλήματος προκύψει. Μετά αδίκως λένε ότι "αν θες να κάνεις την γυναίκα σου να χαρεί ζήτα συγγνώμη (κι ας μην ξέρεις γιατί)"; Και φυσικά για άλλη μια φορά οι γυναίκες που το κάνουν αυτό πυροβολούν τα πόδια τους γιατί αυτό που επιτυγχάνουν δεν είναι ο σεβασμός αλλά το ξεφόρτωμα. (Και όσοι δεν αντέχουν το πολύ ξεφόρτωμα και την συμβολική ταπείνωση τις χωρίζουν ως πρήχτρες κι οι άλλες χτυπιούνται μετά τι έφταιξε...)