Μάλλον δεν το εξέφρασα σωστά. Δεν κρατώ μούτρα με στύλ " μη μου μιλάς, άσε με τώρα, ουφ είμαι χάλια", απλά μου βγαίνει να μη μιλήσω, φεύγω και γίνεται μετά οτι είπα, ή ζητάει ο ένας στον άλλον συγνώμη ή το συζητάμε μετά. Δεν θυμώνω αν δεν μου μιλήσει,ούτε φοβάμαι, άρα Λένα δεν είμαι μέσα στην γενίκευση σου. Ούτε αποζητάω να με πρήξει για να πώ τι έχω. Απλά πιστύω πως κάποια ζευγάρια λειτουργούν καλύτερα έτσι. Είναι άλλοι που αν μιλήσουν εκείνη την ώρα εν βρασμώ ψυχής λένε πράγματα που μετανιώνουν. Και κάτι ακόμη. Ναι, ο άντρας μου ξέρει πάντα γιατί νευριάζω, όπως κι εγώ αυτός. Μετά απο χρόνια τα ίδια πράγματα σε ενοχλούν και τα ίδια πράγματα κάνεις και εκνευρίζεις τον άλλον, εκτός και αν πάς σε ψυχολόγο και τα λύσεις. Και ποιος είπε οτι φοβάμαι μην το χάσω με αυτήν την συμπεριφορά; Ίσα ίσα είμαστε πιο ήρεμα απο παλιά που τα λέγαμε κατευθείαν, τώρα παίρνουμε τον χρόνο μας να σκεφτούμε πρίν συζητήσουμε. Και όσο και αν δεν το πιστεύετε, έχει αποτελέσματα.