Καλώς ήρθες και πάλι στα σχόλια!Νομίζω ότι καταλαβαίνω το πνεύμα του σχολίου σου.Δεν έχεις άδικο,από μια άποψη,αν συγκρίνεις 24ωρο γυναίκας εργαζόμενης και με παιδιά με την περί ης ο λόγος.Εγώ θα προσθέσω ότι πέραν του αν έχει να πει κάτι ή όχι(πού να γνωρίζουμε,υποθέτουμε),ενδεχομένως δεν θέλει να πει κάτι σ αυτές τις συγκεντρώσεις.Αν ο κόσμος της είναι τα παιδιά ,το σπίτι και ο σύζυγος,τέλος.Ίσως είναι εντυπωσιακό να συναντά κανείς ακόμα περιπτώσεις γυναικών που παροπλιζονται οικειοθελώς επαγγελματικά,αλλά υπάρχουν. Κρίνεις την βούλησή της να μην αγωνίζεται για κάτι παραπάνω,να βελτιώσει τον εαυτό της.Οι περιγραφές του συζύγου μας την συστήνουν.Άγνωστο τι κάνει στην πραγματικότητα.Σε κάθε περίπτωση,υπάρχουν γυναίκες που εργάζονται και φέρνουν βόλτα το σπίτι και ρυθμίζουν τα των παιδιών και ξεκλεβουν και χρόνο για τον εαυτό τους και άλλες που χρειάζονται τρεις ώρες μονο για μαγείρεμα.Συγκρίνονται ανόμοιες περιπτώσεις.Και οι μεν και οι δε,αν νιώθουν καλά μ αυτό που κάνουν,στους υπόλοιπους μάλλον περισσεύει.Είναι πιο ξεκούραστη η ζωή των δεύτερων,δεν χωράει αμφιβολία.Ο δε σύζυγος,ό,τι επέλεξε,αυτό έχει.Τα συναισθήματα μειονεξίας είναι κάπως,αν και υπαρκτά.
