Το θέμα δεν είναι η δυσκολία ( η οποία διαφέρει ανάλογα με τα παιδιά), αλλά το ότι κάποιος πρέπει να είναι εκεί πάντα σε ετοιμότητα για οτιδήποτε χρειαστούν τα παιδιά αλλά και γιατί απλώς δεν γίνεται να μείνουν μόνα τους. Επίσης, το γεγονός ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο ωράριο ή ρεπό κάνει αυτή τη δουλειά ιδαίτερα δύσκολη. Όταν ο ένας γονιός έχει αναλάβει το σπίτι και τα παιδιά, δεν περιμένει ένα σαββατοκύριακο ή μία άδεια για να χαλαρώσει γιατί αυτά δεν υπάρχουν. Δεν πιστεύω ότι το μαγείρεμα είναι ιδαίτερα δύσκολο, ή οι άλλες δουλειές, αν και σε ένα σπίτι με παιδιά σίγουρα είναι αυξημένες. Τα παιδιά, ακόμη, έχουν ένα πρόγραμμα (π.χ. σχολείο, πιάνο, αγγλικά) που για να το ακολουθήσουν κάποιος πρέπει να θυσιάσει το δικό του πρόγραμμα. Αυτό που θέλω να πω τελικά είναι πως πολλές δουλειές μπορεί να είναι πρακτικά εύκολες (το να είσαι πωλητής σε ψιλικατζίδικο θα μπορούσε να πει κανείς), και πάλι όμως κάποιος πρέπει να αφιερώσει το χρόνο του σε αυτές, να είναι δέσμιος για να είναι κάποιος άλλος ελεύθερος. Θα μπορούσε παράλληλα να κάνει κάποια δουλειά από το σπίτι ή να έχει κάποιο χόμπυ; ίσως, αλλά θα το ζητούσαμε αυτό από τον πωλητή στο ψιλικατζίδικο που όλη μέρα κάθεται ( χωρίς να συμμερίζομαι το τελευταίο, απλώς το λεώ για να δείξω πόσο εύκολα μπορούμε να πούμε για πολλές δουλειές ότι δεν είναι και τίποτα σπουδαίο)