Συμφωνώ, εγώ πχ σε 3 περιπτώσεις που βρέθηκα σε μια δύσκολη κατάσταση, μία φωτιά στο σπίτι, μια φορά που έπεσε η τρίχρονη ανιψιά μου στη θάλασσα από προκυμαία και μια φορά που με παρενόχλησε συνάδερφος σε προηγούμενη δουλεια, είχα μείνει στήλη άλατος. Και στην πρώτη περίπτωση και η συγκάτοικός μου το ίδιο έπαθε, κοιτάζαμε η μια την άλλη σα χαζές και δε βγάλαμε κιχ, ενώ στη δεύτερη περίπτωση και άλλοι άνθρωποι στην προκυμαία που είδαν την πτώση απλά πάγωσαν. Ελάχιστοι φώναξαν. (Ευτυχώς που κάποιοι έπεσαν μέσα και έβγαλαν τη μικρή, εγώ σκεφτόμουν αν πρέπει να βγάλω τα παπούτσια μου ή όχι πριν βουτήξω.)