Εξαρχής η ερώτηση στην ψύχρα, για να καθησυχασθεί αυτός, όχι για να αισθανθώ πιο άνετα εγώ, ήταν λάθος, άσχετα που εγώ απάντησα ευθέως. Κάποιος άλλος ίσως αισθανόταν πολύ άσχημα. Νομίζω ότι αυτό περίμενε κι αυτός, να ταραχθώ, να ζορισθώ, να αισθανθεί από πάνω.Αυτό που μ' ενόχλησε ιδιαίτερα σ' αυτόν ήταν το "βαρύ" του, ξαφνικά πιο "αντρικό" ύφος τύπου τ' αρχίδι@ μου γίναν τώρα 10 κιλά σ' αντίθεση με σένα που' σαι πλέον αδερφή πιστοποιημένη(αφού το παραδέχθηκες κιόλας), σε συνδυασμό μ' υποτιθέμενη διάθεση κατανόησης(εγώ θα' λεγα περιέργειας πώς θ' αντιδρούσα) κι "ανοχής" τύπου "χάρη σου κάνω που σου μιλάω ακόμη, βλέπεις, όμως, πως είμαι πολύ προχώ", δηλαδή επιβεβαίωσης της ανωτερότητάς του και συγχρόνως της "μεγαλοψυχίας" του και του πόσο open-minded ήταν που εξακολουθούσε να μου μιλάει. Δηλαδή το τέλειο κομπλεξικό πατρονάρισμα.Νομίζω ότι θεωρούσε αναμενόμενο κι ότι θα' ταν πιο αξιοπρεπές να τ' αρνιόμουν, να παρέμενα "κρυφή", να μην επιβεβαίωνα τις "υποψίες" του. Τότε δε θα' χε και τον ίδιο φόβο να τον δουν μαζί μου, αφού το τι ήμουν, αν και κάποιοι μπορεί να με κουτσομπόλευαν, θα' ταν ακόμη αμφίβολο, δε θα' ταν "επίσημο".Σ' απαντώ ευθέως: Δε "θα προτιμούσα" τίποτε ΓΙΑ ΜΕΝΑ.Εκείνη την ώρα κι εγώ τον έκρινα για το πώς με χειριζόταν, όπως πήγε να με κρίνει κι αυτός απ' την απάντησή μου. Η ερώτησή του θα' χε άλλο νόημα, αν πράγματι ήταν φίλος κι ήθελε να με κάνει να αισθανθώ πιο άνετα και να του εκμυστηρευθώ. Π.χ. θα μπορούσε σ' άσχετη φάση να πετάξει ένα "σ΄αρέσει ο τάδε(γνωστός, περαστικός,διάσημος ηθοποιός, δεν έχει σημασία...) και να' βλεπε αν θ' ανταποκρινόμουν. Ας το' κανε έτσι και 2 και 3 φορές κι όσες, μέχρι να "τσιμπήσω", να χαλαρώσω και να του τα ξεράσω όλα με το μαλακό, ΑΝ ΗΤΑΝ ΦΙΛΟΣ.Ο "φίλος"/γνωστός περίμενε ότι κατά πάσα πιθανότητα δε θα' χα "τ' αρχίδι@" ν' απαντήσω "Ναι.", ότι θα σάστιζα και θα κόμπλαρα/τα μασούσα/άρχιζα τις υπεκφυγές/κρυβόμουν/έλεγα μούσια/θυμωνα/το' παιζα θιγμένος, οπότε πιάστηκε απροετοίμαστος. Βασικά, ήθελε να με φέρει σε δύσκολη θέση.Το καλύτερο που μπορείς να πεις είναι τ' αληθινό, αυτό που αισθάνεσαι εσύ ως sktpsx, μην πεις κάτι που δεν εννοείς, αν δεν το εννοείς, για να μην τον "πληγώσεις". Εάν ξενερώνεις με τις αδερφές κι η φιλία/παρέα δεν μπορεί πια να' ναι ίδια, πες το ευγενικά "δεν κατέω, αισθάνομαι άβολα". Πρότού, όμως, φθάσεις εκεί, σκέψου αν πράγματι σε χαλάει κάπου που ο άλλος είναι gay/bi, ή δεν τρέχει, τελικά, κάστανο, ίσα - ίσα που ο φίλος σου θα' ναι πιο ο εαυτός του, η φιλία πιο βαθιά κι εσύ θα' χεις κι άλλες προσλαμβάνουσες, που εσένα δε σου ταιριάζουν στη δική σου ζωή, αλλ' είναι κάτι αντίστοιχο με τη δική σου ζωή.Μία καλή, άλλης φίλης, αντίδραση που' χα ήταν ότι - αυτή δε με ρώτησε, εγώ το' πα πάνω στη συζήτηση "είμαι αδερφή" επί λέξει - "έμεινε" κι έπειτα από κάνα 10λεπτο είπε "Δεν άλλαξε τίποτε". Αυτό με συγκίνησε, ήταν σωστή. Έπειτα, συνεχίσαμε τον καφέ μας κι από τότε μιλούσαμε όπως πριν, αλλά και πραγματικά για τα προσωπικά μας, δηλαδή δεν έλεγε μόνο αυτή, αλλά κι εγώ τα δικά μου, ούτε χρειαζόταν να κάνω τ' αγόρια κορίτσια.Πες ένα "μπράβο" για την ειλικρίνεια και το θάρρος μόνο αν πράγματι εκτιμάς τη στάση του φίλου σου και τη συμπεριφορά του απέναντι σου(σ' εμπιστεύθηκε, σημαίνει ότι σε θεωρεί φίλο) και θέλεις να παραμείνετε φίλοι. Από' κει και πέρα δε χρειάζεται να το κάνετε big deal, απλά, αν θέλει να σου μιλήσει για κάνα παιδί, θα τον ακούσεις φυσιολογικά ή θα φρικάρεις;Η ενθάρρυνση είναι πάντα ευπρόσδεκτη, αν την εννοείς, ειδικά αν ο φίλος σου είναι πιο κομπλαρισμένος.
