Κοίτα αγαπώ φύση και έχω μία φαντασίωση! Είμαι σε ένα βράχο κάπου ψηλά, από κάτω απότομος γκρεμός, με κοφτερά βράχια. Ο αέρας λυσσομανά και έχει μεγάλη τρικυμία. Στέκομαι, αγναντεύω το πέλαγος και φυσάει τόσο που θαλασσινές σταγόνες γδέρνουν το πρόσωπό μου. Αλλά αυτό το ξέσπασμα της φύσης με λυτρώνει και με απελευθερώνει. Φαίνεται σκοτεινό και απαισιόδοξο, αλλά για μένα έτσι θα ήταν η ελευθερία.
