Φυσικά, δεν θα πρέπει να παραγνωρίζονται οι τεράστιες ευθύνες που έχουν τα άτομα που ενηλικιώθηκαν την περίοδο 1974-2000 (αν και δεν νομίζω ότι μπορούν να θεωρηθούν στην ίδια γενιά) για την πορεία που ακολούθησε η χώρα και η κοινωνία. Και επικεντρώνομαι σε αυτές τις ηλικίες καθώς επρόκειτο για τους πρώτους που δραστηριοποιήθηκαν σε ομαλό δημοκρατικό καθεστώς (παρά τις δεδομένες ατέλειες), σε στοιχειώδη -κι ολοένα αυξανόμενη- ευμάρεια, με καλό επίπεδο εκπαίδευσης και ευκολία πρόσβασης στο πανεπιστήμιο, με γνώση ξένων γλωσσών και εκδημοκρατισμό των ταξιδιών στο εξωτερικό...Αυτά τα δεδομένα θα έπρεπε να τους είχαν αποτρέψει να ακολουθήσουν αυτήν την πορεία, την οποία από τότε μια μικρή μειοψηφία διέβλεπε ως καταστροφική.