Αχ φουστα, πέρασα 4 χρόνια να βλέπω φίλους μόνο στα σπίτια τους και το μετάνιωσα. Βλεπεις παντρευτηκαν κ γεννήσαν ταυτόχρονα. Τα πρωτα χρονια ειναι ωραιο, σημασια εχει να δεις το φιλο σου κλπ. μετα γίνεται στενάχωρο. Βαρετο. Κλαίγανε, δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε, μαμα αυτο μπαμπα εκεινο. Γυρνας σπιτι κ δεν νιώθεις ότι βγηκες. Πλεον μόνο εξω, και σε οποιον βολεύει να ξεβολευτει λιγο για νσ βρεθούμε, καλως. Αλλιώς ας κατσουν με τα μωρα τους.
