#7.Υπάρχουν περιπτώσεις,που κάποιος ψυχικά ασθενής,μπορεί να γίνει επικίνδυνος.Και δεν είναι σωστό,να το παραβλέπουμε.Πρέπει να το λαμβάνουμε σοβαρά.Όποιος όμως έχει ψυχικό νόσημα,δεν είναι κι εξ ορισμού επικίνδυνος.Ούτε καν περισσότερο από έναν,που μπορεί να έχει κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας και να το παραμελεί.Ένας οδηγός λεωφορείου πχ,που δεν παίρνει τα φάρμακα του για την καρδιά και μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάθει κρίση στο τιμόνι,δεν είναι επικίνδυνος για πολύ κόσμο;Θα αφήναμε να προσέχει το παιδί μας η διαβητική μάνα μας,που δε ρυθμίζει το ζάχαρο της και μπορεί να πάθει υπογλυκαιμία;Κυκλοφορούν επίσης εκατομμύρια άνθρωποι,οι οποίοι αγνοούν,ότι πάσχουν από κάτι κι αυτό μπορεί τελικά να αποβεί μοιραίο και για τους ίδιους και για τους γύρω τους.Δεν τους φοβόμαστε όμως.Φοβόμαστε την ψυχική ασθένεια,γιατί την ταυτίζουμε νομοτελειακά με ανεξέλεγκτες αντιδράσεις,συχνά βίαιες,με τον παραλογισμό.Επίσης,ενώ τόσοι και τόσοι άνθρωποι υποφέρουν από διάφορες νόσους,αλλά είναι λειτουργικοί,ζουν μια φυσιολογική ζωή χάρη στη θεραπεία,που λαμβάνουν,δεν πιστεύουμε,ότι ισχύει το ίδιο και για έναν ψυχικά ασθενή.Μας λείπει η γνώση γύρω από θέματα ψυχικής υγείας κι αυτό λειτουργεί αρνητικά σε πολλαπλά επίπεδα.Φόβος,απομόνωση ή διακρίσεις σε βάρος των ασθενών,απουσία πρόληψης,αποστρέφουμε το βλέμμα σε κάποια συμπτώματα ή δεν μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε,για να απευθυνθούμε πιο σύντομα σε κάποιον ειδικό...Μακρύς ο κατάλογος.Όσο είναι ταμπού,όσο δε μιλάμε για αυτά,όσο δε ζητάμε να μάθουμε περισσότερα,τόσο κι η πολιτεία κάνει τα στραβά μάτια,θεωρεί δευτερεύοντα αυτά τα ζητήματα και με την αμέλεια της,την ανεπαρκή φροντίδα τροφοδοτείται εκ νέου ένας φαύλος κύκλος σιωπής,φόβου,ντροπής.