@6 vol.2Που λες είμαι κι εγώ πολύ δυναμική, ποτέ δε μ'έσκιαζε φοβέρα καμιά και το σπαθί μου δε σηκώνει μύγα. Η μαμά μου μ'έλεγε Χίτλερ, τα γκομενάκια αγρίμι, οι συνεργάτες/μαθητές σκύλα. Όλα κοπλιμέντα ήταν, παράπονο δεν έχω. Επειδή ήμουν πολύ δυναμική κι έστιβα την πέτρα, δεν έμεινα ποτέ από δουλειά, παρότι δεν άλλαξα και πολλές, κανείς δε με απέλυσε ποτέ. Στην τελευταία πήγα για να σηκώνω κανένα τηλέφωνο και να δίνω ένα παρουσιολόγιο όοοοταν θα είχε κόσμο. Πολύ σύντομα είχα ευθύνες που αναλογούσαν σε έμπειρο στέλεχος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, σε διευθυντή, σε εργοδότη, σε καθαρίστρια, σε δημοσιοσχετίστα, σε λογιστή, σε ψυχολόγο, σε εκπαιδευτή ενηλίκων, σε υδραυλικό, σε πληροφορικό. Τίποτα δεν ήμουν απ'όλα αυτά, με πλήρωναν όμως πάντα στην ώρα μου, δεν είχα αφεντικό πάνω απ'το κεφάλι μου, μπορούσα να πεταχτώ σπίτι μου ανά πάσα στιγμή χωρίς να ενημερώσω κανέναν. Για την ακρίβεια κανείς ποτέ από τους "από πάνω" δεν πάτησε το πόδι του στο παράρτημα της πόλης μου, γιατί δεν τους έδινα κανέναν λόγο, τα έκανα όλα σχεδόν τέλεια. Τους εκπροσωπούσα στα πάντα, ακόμα και σ'εκείνα προβλεπόταν ρητά να παρίστανται οι ίδιοι. Ούτε διαμαρτυρήθηκα ποτέ για το ότι δεν μπορούσα να προγραμματίσω τίποτα, αφού κάθε τόσο άλλαζα ωράριο. Η επιλογή ήταν δική μου, το τίμημα επίσης και φυσικά έβγαζα το σκασμό γιατί ήμουν εξαιρετικά τυχερή που δεν είχα (το συγκεκριμένο ειδικά) αφεντικό πάνω απ'το κεφάλι μου.Στο τρελό peak, πάνω στα 7 χρόνια, κάποια συμμετέχουσα, γνωστή στην πόλη για, να το πω κομψά μιας και δεν υπάρχει ιατρική γνωμάτευση, τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα της, απαιτούσε ειδική μεταχείριση που δεν δικαιούνταν. Ενημέρωσα τους "επάνω" οι οποίοι ως συνήθως δεν παρενέβησαν αφού ήμουν γάτα και όλα τα κατάφερνα. Χειρίστηκα το θέμα όπως προβλεπόνταν, με μέιλ και τηλέφωνα στους "επάνω", για να τους κρατάω ενήμερους. Η κυρία παράλληλα μου έκανε το βίο αβίωτο, ερχόταν στο γραφείο και με απειλούσε, με έβριζε κ.λπ., πάντα όταν μόνη μου. Φοβόμουν να βγω έξω στην πόλη γιατί με έβριζε δυνατά και τότε.Μια ωραία μέρα, με πήρε το αφεντικό να απολογηθώ, επειδή αυτή του έστειλε μια επιστολή της κακιάς ώρας, όπου έγραφε ότι της πετούσα πέτρες, ότι ήθελα να την κάψω, ότι την κλείδωνα στην τουαλέτα και της έλεγα εδώ θα πεθάνεις, ότι θέλω να της κλέψω τον αρραβωνιαστικό (που δεν είχε κιόλας).Αφού του είπα "τζι μπος, ιζ δις σαμ κάιντ οφ τζόουκ?" και μου έβαλε τις φωνές γιατί πώς τολμάω να του κάνω εγώ τις ερωτήσεις, με ρώτησε εκείνος αν είμαι παντρεμένη. Είπα όχι. Μάααααλιστα, είπε.-Τι σχέση έχει αυτό, λέω.-Ε, πώς δεν έχει, λέει.-Τι σχέση έχει (βρε τρισμέγιστε ηλίθιε) η προσωπική μου ζωή με το ότι τήρησα τον κανονισμό, δεδομένου ότι δεν είχα άλλες οδηγίες;-Σημαίνει ότι το θέμα είναι προσωπικό, η κυρία έχει προσωπικά μαζί σου και το μεταφέρετε στη δουλειά.-Μα εγώ την κυρία εδώ τη συνάντησα πρώτη φορά.-Η επιστολή άλλα αποδεικνύει και μάλιστα με κάνει ν'αναρωτιέμαι και για την ηθική σου τόσα χρόνια. Το θέμα δεν αφορά την εταιρία και είναι δικό σου πρόβλημα πώς θα το λύσεις.Και το έκλεισε. Και δεν έκανε πλάκα.Αυτό δεν είναι κουτσομπολιό, δεν είναι "άποψη του", δεν είναι επιλογή μου. Δεν υπήρχε κάποιος αποτελεσματικός τρόπος, κάποιος άμεσος μηχανισμός να ενεργοποιήσω, μόνο να πάω σε δικηγόρο, να πληρώσω, να χάσω φυσικά τη δουλειά μου, να υποστώ κι άλλη ψυχική οδύνη σε μια περίοδο πολύ δύσκολη για μένα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, μιας και στο σπίτι με περίμενε the real thing.Ήταν επιλογή μου να παραμείνω σε μια εταιρία που με άφησε μόνη να διαχειριστώ μια κατάσταση που απαιτούσε άνωθεν αντιμετώπιση. Ήταν επιλογή μου να μην παραιτηθώ, επειδή ο υπεύθυνος δεν ανέλαβε να ενημερώσει την κυρία για τις υποχρεώσεις της. Ήταν επιλογή μου να μη ζητήσω τα ρέστα από το αφεντικό για τον ψυχολογική βία που μου ασκούσε, γιατί είτε θα με απέλυε, είτε θα το χειροτέρευε για να παραιτηθώ και να γλιτώσει την αποζημίωση. Εσύ σήμερα μου λες ότι ήταν επιλογή μου το ότι δεν διεκδίκησα το δίκιο μου, να αποδείξω δλδ ότι δεν είμαι εξόλης και προόλης, όπως έμαθα ότι με αποκαλούσε ο γλυκός μου? Ότι είναι θέμα οπτικής και κακώς έδωσα σημασία σ'έναν κομπλεξικό γιατί εγώ ξέρω πολύ καλά ποια είμαι?Για προβληματίσου λίγο μ'αυτό το φούξια σεντόνι με τα μπλε πουά που άπλωσα.
