Επιβεβαίωσα κι εγώ πρόσφατα για άλλη μια φορά ότι τον χρειαζόμαστε, όταν, ενώ προέδρευα σε μία επιτροπή, κάποιοι ζητούσαν να δουν ΤΟΝ πρόεδρο. Ο βοηθός τους παρέπεμψε σε εμένα (δηλαδή σε γυναίκα και νεώτερή του, αλλά στην συγκεκριμένη φάση ιεραρχικά ανώτερη), προφανώς δεν τους γέμισα το μάτι και εξήγησαν τι ήθελαν σε αυτόν. Τους ξαναπαρέπεμψε σε εμένα (ήμουν παρούσα όλην την ώρα) και μόνο τότε μου μίλησαν. Ένιωσα πολύ Ματίνα Μανταρινάκη, φαντάζεστε...