Ας πεταχτώ σαν την τσουτσού εγώ που ούτε παιδιά έχω ούτε ψυχολόγος είμαι, αλλά έχω πολύ καθαρές μνήμες από την παιδική μου ηλικία: δε μπορείς να είσαι 100% σίγουρη ότι δεν θα δημιουργήσεις απολύτως καμιά ενοχή ή γενικώς κανένα θέμα στο παιδί σου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είσαι κακός γονιός. Κι εσύ και το παιδί και όλοι μας είμαστε άνθρωποι, άρα ατελείς. Επίσης, δεν ζείτε σε έναν κόσμο μεταξύ σας, ευτυχώς ή δυστυχώς η η αυτοεικόνα και η αυτοεκτίμησή του θα επηρεαστεί και από άλλους.Π.χ. εγώ βίωνα κατά βάσιν πολύ έντονη αποδοχή από το οικογενειακό περιβάλλον μου. Αλλά ένιωθα μεγάλο κόμπλεξ έναντι της μητέρας μου επειδή ήταν πολύ πιο όμορφη από εμένα κι από πάνω πολύ εξελιγμένη στον τομέα της, σε ένα επίπεδο όπου δεν είναι απλώς ότι αναρωτιόμουν αν θα μπορέσω να φτάσω, αλλά ξεκάθαρα σκυλοβαριόμουν και δεν είχα καμιά διάθεση να κυνηγήσω ποτέ. Χωρίς ποτέ να με μειώσει η ίδια (από όλο μου το σόι άκουγα σχεδόν πάντα μόνο δυσανάλογα πολλούς επαίνους για όχι σπουδαία επιτεύγματα) έβλεπα ότι «στα χαρτιά» ήμουν πολύ πίσω της, κι ένιωθα κατώτερη. Ε αυτό ήταν δικό μου θέμα, και ήταν δική μου δουλειά να αναζητήσω λύσεις, δεν έφταιγε αυτή που πραγματικά ξεχωρίζει όπου βρεθεί – έπρεπε να μείνει πίσω για να μη νιώθω εγώ ανταγωνισμό; Η ίδια ποτέ δε μας έβαζε σε «ζυγαριά» για να συγκριθούμε. Όταν με το καλό αποδέχτηκα ότι εγώ είμαι άλλος άνθρωπος, με άλλες δυνατότητες και πολύ πιο ολιγαρκής, έστρωσα. Το πώς με μεγάλωσε μάλιστα βοήθησε σε αυτό. Αλλά παραμένει το γεγονός ότι ως παιδί είχα τεράστιο κόμπλεξ. Καμιά ενοχή όμως δεν πρέπει να νιώθει εκείνη γι΄αυτό.Όσο για τη μητέρα της #1, ε μη σε βάζει σε σκέψεις. Λες εσύ τα παιδιά σου πατσαβούρες, ζητάς να σε υπηρετούν, τα μειώνεις συνεχώς; Το ακριβώς αντίθετο έχω καταλάβει. Από το λίγο που σε έχω μάθει, οπωσδήποτε δεν είσαι καταστροφικός γονέας. Κι αφού αφουγκράζεσαι τα παιδιά σου και σε απασχολεί το πώς εξελίσσονται, κάνεις το βασικότερο πράγμα. Αφού τα ακούς, τους μιλάς και τα σέβεσαι, κι αφού δεν έχεις κόμπλεξ στο να ζητήσεις εξειδικευμένη βοήθεια να χρειαστεί, ε δεν βρίσκω το λόγο να φοβάσαι.
