#3 ο σύντροφος μου κι εγώ έχουμε εντελώς αντίθετες απόψεις περί θρησκείας και πολιτικής (για να μη μιλήσω για μουσική, χόμπι κλπ). Εκείνος έχει βαθιά πίστη, νηστεύει, εκκλησιάζεται τακτικά αλλά του αρέσει κιόλας να διαβάζει θεολογία για να εμβαθύνει και θεωρητικά. Παράλληλα είναι ένας από τους πιο ανοιχτόμυαλους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ. Εγώ θα περιέγραφα τον εαυτό μου ως αγνωστικιστή. Έχουμε μια κορούλα που τη μεγαλώνουμε με τις επιρροές και των δυο μας. Πρακτικά πχ πηγαίνει μαζί με το σύντροφό μου στην εκκλησία. Δεν έχω θέμα με αυτό, αντιθέτως μου αρέσει που εκείνος πιστεύει σε κάτι και το σέβομαι. Αν κάποτε η κόρη με ρωτήσει γιατί δεν πάω μαζί τους εννοείται ότι θα της πω την άποψή μου όσο πιο αντικειμενικά μπορώ. Ποτέ όμως δε θα ειρωνευτώ το μπαμπά της για τη θρησκεία του. Ομοίως και εκείνος δε θα με κρίνει μπροστά στην κόρη μας. Νομίζω ότι το κλειδί σε αυτές τις σχέσεις είναι η εκατέρωθεν αποδοχή. Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λέει η Λένα. Και πράγματι δεν είστε αρκετό καιρό μαζί για να ξέρεις πχ πώς θα αντιδράσει ο σύντροφος σου σε ένα σοβαρό πρόβλημα. Καλά κάνεις και τα σκέφτεσαι, αλλά αυτό είναι κάτι που θα το δείξει ο χρόνος καθώς μαθαίνετε ο ένας τον άλλον.